با فرزندان خود به زبان مادری صحبت کنیم

منیم گوزل کندیم پامبولو(پامولو) همدان- آزربايجان
شهر زیبای من فامنین

http://fameniniha.blogfa.com/post-21.aspx
http://hemedan-az.blogspot.com/

به دنبال گسترش نظریات مدرنیستی و ضرورت یکسان سازی عقاید و افکار و از بین بردن تنوع برای رسیدن به پیشرفت خیلی از کشورهای توسعه نیافته سعی کردند با از بین بردن تنوعات قومی و زبانی کشور را به سمت یکپارچگی و توسعه پیش ببرند که نمونه این امر را در ایران رضا خان می خواست با لگد مال کردن و از بین بردن خرده فرهنگ ها در ایران که هیچ قومی از لحاظ تعدادی در اکثریت نیست را اجرا کند. او با تاکید بر باستان گرایی می خواست همه را به یک ریشه متصل ساخته و ایران بودن را معادل فارس بودن قرار دهعد که در این امر نه تنها موفق نبود بلکه هنوز هم پس از سالها از گور به گور شدنش حس تنفر از او در میان ما باقی مانده است.

مشکلی که اینجا وجود دارد این است که چرا پدر و مادران ما می خواهند با بچه های خود به زبان دیگری تکلم نمایند. با آنکه خود زبان فارسی را نمی توانند به خوبی حرف بزنند و حدود ۲۰ درصد از واژه های فارسی را که به کار می برند اشتباه است و ترجمه تحت الفظی ترکی به فارسی است ولی در صحبت به زبان فارسی غلط که آموزش غلطی نیز به فرزندان خود است اصرارمی وردزند.

سوال من اینجا این است زمانی که ما درس می خواندیم رسانه های جمعی با این گستره وجود نداشت و ما برای اولین بار در مدارسی با فارسی آشنا مس شدیم چگونه توانستیم فارسی را یاد بگیریم و پله به پله بالا برویم به نحوی که امروز در آموزش زبانهای خارجی خیلی راحت تر از یک زبانه چنین زبانهایی را یاد بگیریم. در زمان کنونی که رسانه های فارسی زبان تسلط کاملی در پر کردن وقت بچه ها دارند و کودکان به راحتی می توانند از این طریق زبان فارسی را یاد بگیرند چرا والدین ما بر تکلم به زبان غیر اصرار دارند؟

چند وقت پیش من با یکی از نوجوانان اقوام به زبان ترکی شروع به صحبت کردن کردم ولی او به زبان فارسی پاسخ من را داد، از او علت را علیرغم اینکه من بر تکلم به زبان ترکی اصرار می ورزم را سوال کردم. پاسخ من چنین بود : مادرم منو دعوا می کنه می گه لحجه پیدا می کنی. نکته جالا توج اینجاست که همین نوجوان با همسالان و دوستان خود که همه در خانه فارسی صحبت می کنند، به زبان ترکی حرف می زنند. در حالی که بچه ها می خواهند به زبان خود صحبت کنند مجبور به صحبت کردن به زبان دیگر هستند. کودکان ما بهتر از ما می فهمند آنها بر پاسداشت هویت خود تاکید دارند ولی والدین .......

سوال دیگری که جواب آن را نیافته ام این است ،کودکی که از بچگی زبان فارسی را یاد گرفته چگونه در اثر صحبت کردن به زبان مادری زبان دیگر را از یاد می برد یا به کلام مزخرفتر لهجه پیدا می کند مگر دیگرانی که زبان صحبت می کنند لهجه ندارند مگر داشتن لهجه باعث افت شخصیت می شود؟

کسانی که بتوانند مرا در پاسخ به این مشغله های ذهنی یاری دهند بر من منت نهاده اند.